ROERMOND - De 24 ton zware loc is niet onopgemerkt gebleven in Horn. "Ouders bellen wel eens bij me aan om te vragen of hun kinderen in de locomotief mogen. Ik heb alleen nog maar leuke reacties gekregen", aldus de 52-jarige Ton Vermeulen. Aan de Posthuisweg in Horn wordt sinds afgelopen zomer aan het spoor gewerkt. Bewoner Ton Vermeulen heeft een levensgrote locomotief in zijn voortuin gezet. "Wanneer vertrekt 'ie naar Roermond", roepen voorbijgangers hem toe.Hij wacht nog met smart op een bij de spoorwegen bestelde wagon, die achter de locomotief moet komen. Daarachter wil Vermeulen een tunnelmond bouwen, zodat het lijkt of de trein daaruit komt rijden. Het geheel wordt aangekleed met bomen en veel groen om de locomotief wat aan het zicht te onttrekken. "Zoals het er nu uitziet, is het me nog te robuust, te pompeus."

Het is de ondernemer ook niet te doen om het cre�ren van een blikvanger voor zijn bedrijf Vermeulen Landschapsverzorging BV aan de Posthuisweg. Hij heeft de naam van zijn zaak niet eens op de gevel van zijn pand staan. Reclame heeft Vermeulen eigenlijk ook niet nodig. Bijna al zijn werk verricht hij voor een opdrachtgever. Precies, de Nederlandse Spoorwegen, of eigenlijk ProRail, de organisatie die ervoor zorgt dat de treinen kunnen blijven rijden, door het verrichten van onderhoud op en rond de rails.

De trein in de tuin van Vermeulen dient een specifiek doel: het gevaarte is nodig voor praktijktrainingen over veiligheid voor zijn personeel dat naast de spoorbaan werkt.

"Ik ben hier 31 jaar geleden begonnen met een hoveniersbedrijf. Daarvan werk ik al 29 jaar voor de spoorwegen. We zijn gestopt met werken voor particulieren", legt Vermeulen uit. Hij heeft zo'n 24 mensen in dienst, die twee maal per jaar langs alle spoortrajecten in Limburg het gras maaien. Ook tweemaal per jaar wordt alle rails bespoten om onkruid tegen te gaan. En nu de herfst is aangebroken, is het tijd voor het snoeien van bomen en struiken langs de rails.

Gevaarlijk werk, voor wie niet oplet. "We staan op zo'n anderhalve meter van de rails, waar treinen met 140 kilometer per uur voorbij razen. Als je dan je arm zou uitsteken, knipt zo'n trein je de nagels." Veiligheid heeft daarom de grootste aandacht. Al het nieuwe personeel, maar ook de ervaren krachten, krijgen jaarlijks een veiligheidscursus. Behalve een theorieles en videofilms, bevat die een praktijkgedeelte. Want volgens Vermeulen krijg je pas echt in de smiezen waarop je moet letten als je op of naast de rails staat.

Voor praktijklessen moesten zijn medewerkers steeds naar ProRail in Eindhoven, wat door personeelswisselingen een tijdrovende zaak was. En zo kwam Vermeulen twee jaar geleden op het idee zelf een locomotief aan te schaffen, een type dat door de NS werd gebruikt voor het rangeren van treinen. "Ik geloof dat deze loc uit 1930 stamt. De NS doet dit type de deur uit. "Ze worden allemaal uit elkaar gebrand en als oud ijzer verkocht." Voor een oud-ijzerprijs wist Vermeulen de loc op de kop te tikken.

Twee jaar lang stond het gevaarte achter op zijn terrein en gebruikte hij pionnen om de loop van rails aan te geven voor de veiligheidlessen. Afgelopen zomer heeft hij zijn plan doorgezet om de trein op een stuk spoor aan de straat te plaatsen. Daar kunnen ook bomen dichtbij de rails worden geplant om personeel te leren waar bij het snoeien op gelet moet worden.

Hij moet nog afwachten of zijn bouwsel legaal is, want de gemeente heeft Vermeulen nog niet kunnen vertellen of er een bouwvergunning nodig is. "Daar zijn ze nog niet uit. Als het gezien wordt als een kunstwerk, zou een vergunning misschien nodig zijn. Maar ik heb op mijn terrein ook een trekker geparkeerd staan, die net zo groot is als de locomotief. Daar heb ik toch ook geen bouwvergunning voor nodig?" aldus de ondernemer. Vermeulen denkt een van de tien particulieren of stichtingen te zijn die een dergelijke locomotief van de slopershamer heeft gered. "De Zuid-Limburgse Stoomtrein Maatschappij heeft er ook een", weet hij.

Hoewel de loc nog maar kort aan de straat staat, krijgt Vermeulen veel reacties. "Zo belde opeens een treinenspotter uit Delfzijl me op. Ik wist niet eens dat die bestonden, vliegtuigspotters maar dan voor treinen", lacht Vermeulen. "Die man wilde een vrije dag nemen en helemaal naar hier komen om een foto van de loc te maken. De loc met nummer 253 was namelijk 'kwijt' en ontbrak nog in zijn collectie."

"Een paar weken geleden belde een Roermondenaar aan. Hij moest toevallig hier in de straat zijn en zag de locomotief staan. Hij bleek twintig jaar lang op precies deze loc gewerkt te hebben. Niet op dit type, nee, precies op dit exemplaar. Binnenkort gaat die machinist met pensioen. Hij heeft me beloofd zijn dienstkleding dan aan me cadeau te doen", verhaalt Vermeulen.

Hij vindt het erg leuk de kleding in bezit te krijgen, hoewel het voor de personeelstrainingen onnodige details zijn. Maar de deurbel van zijn woning verraadt dat Vermeulen toch ook een beetje gek is van treinen. Onder de klepel van de bel bengelt een uithangbordje in de vorm van een antieke locomotief. "Tja", erkent Vermeulen, "als je zolang naast het spoor werkt, krijg je er toch een tik van mee."